Аксаков Сяргей Цімафеевіч
20.9 (1.10) .1791, Уфа, - 30.4 (12.5) .1859, Масква
Рускі пісьменнік.
Адзін з самых вядомых і паважаных масквічов. З 1827 цэнзар пры Масковскім цэнзурныя камітэце, затым дырэктар Межавага інстытута. У 1830-я гг. тэатральны аглядальнік, журналіст.
Нарадзівся в старадавняй шляхецкай сям'і. Дзяцінства правёв у Уфе і в радавым маёнтку Нова-Аксакова. Вучывся в Казанскай гімназіі, а в 1805 быв прыняты в толькі што адкрыты Казанскі універсітэт. Тут выявівся цікавасць Аксакова да літаратуры, тэатру; ён пачав пісаць вершы, з поспехам выступав у студэнцкіх спектаклях. Не скончывшы універсітэта, пераехав у Пецярбург, дзе служыв перакладчыкам у Камісіі па складанні законав. Аднак яго больш займала мастацкая, літаратурная і тэатральная жыццё сталіцы. Заводзіць шырокае кола знаёмствав. p> У 1816 ажэніцца на О. Заплатиной і з'яжджае в свой радавы маёнтак Нова-Аксакова. У Аксакова было дзесяць дзяцей, выхаванню якіх надавалася выключнае ввагу. У 1826 Аксакова перасяліліся в Маскву. p> У 1827-32 служыв у Маскве цэнзарам, у 1833-38 інспектарам Канстанцінавскага межавага інстытута. З 1843 жыв у падмасковным маёнтку Абрамцево. p> У 2-й палове 20-х - пачатку 30-х гг. займався тэатральнай крытыкай. p> У першых кнігах "Цыдулкі аб ужен" (1847), "Запіскі ружэйнага палявнічага Арэнбургскай губерні "(1852)," Апавяданні і вспаміны палявнічага пра розныя паляваннях "(1855) праявів сябе як тонкі назіральнік, пранікнёны паэт рускай прыроды. p> Рэалістычны талент Аксакова раскрывся в автабіяграфічных кнігах "Сямейная хроніка" (1856) і "Дзіцячыя гады Багрова-внука" (1858), напісаных на аснове успамінав і сямейных паданняв. Абапіраючыся на Гісторыя трох пакаленняв сям'і Багровых, Аксаков узнавів у іх памешчыцкіх побыт канца 18 ст. в яго штодзённасці. p> Значны вплыв на Аксакова аказав Н. В. Гогаль. Пасля Гогаля ніхто з больш старанна не расплюшчвав падрабязнасці памешчыцкага побыту, чым Аксаков, у творах якога рэчаіснасць намаляваная в яе матэрыяльнасці, штодзённасці, штодзённасці.
Яго пейзажную жывапіс М. Горкі разглядав у шэрагу вышэйшых мастацкіх дасягненняв рускага рэалізму (гл. СОБР. Мн., т. 24, 1953, с. 265). Самабытнасць таленту Аксакова ярка праявілася в характары яго мовы, увабравшы прастату, каларытна, выразнасць жывой гутарковай мовы. p> Палітычныя погляды Аксакова былі вельмі сціплыя. Пісьменнік адлюстроввав заганнасць, жорсткасць прыгонніцкіх парадкав, але не пераследвав в сваіх кнігах выкрывальны мэтав. Разам з тым рэалізм А., пры уласцівых яму элементах сузіральнасці, валодав такой выявленчай сілай, што правдзівыя карціны прыгонніцкага самавольства давалі матэрыял для крытычных абагульненняв. p> Н. А. Дабралюбав высока ацанів мастацкія творы Аксакова, выкарыстовваючы іх для крытыкі прыгонніцкага ладу.
Спіс літаратуры
Для падрыхтовкі дадзенай працы былі выкарыстаныя матэрыялы з сайта
