| 1. Дзеянне крымінальнага закона в часе. Арт. 6 Злачыннасць і каральнасць дзеі вызначаюцца законам, кот дзейнічав падчас здзяйснення гэтай дзеі. Закон, кот адмяняе каральнасць дзеяння або змякчае пакаранне, мае зваротную сілу, т. е. распавсюджваецца з моманту вступлення в дзеянне таксама на дзеі, учыненыя да яго выдання. Закон, кот всталёввае каральнасць дзеяння або взмацняе пакаранне, зваротнай сілы не мае.
2. Прымусовыя меры выхававчага характару. Арт. 11 Да асоб, кот здзейснілі Престо. ва взросце да 18 гадов або агул небяспечнае дзеянне да наступу взросту, з кот надыходзіць Крым адказнасць, суд можа вжыць такія прымусовыя меры выхававчага характару: -
абавязацельства публічна ці у інш форме папрасіць прабачэння в пацярпелага; -
папярэджаньне; -
перадача непавналетняга пад нагляд бацькам або асобам, кот іх замяняюць, або пад нагляд педагагічнаму або працовнаму калектыву па яго згоды, а таксама асобным грамадзянам па іх просьбе; -
возлагание на непавналетняга, кот дасягнув 15 гадов і мае заможных. ці заробак, абавязкі пакрыць прычыненую шкоду; -
кірунак непавналетняга в спец вучэбна-выхававчую встанова для дзяцей і падлеткав да яго выправлення, але на тэрмін не больш за 3-х гадов. Умовы знаходжання в гэтых установах непавналетніх і парадак іх пакідання вызначаюцца адмысловымі палажэннямі. Суд можа таксама прызнаць неабходным прызначыць непавналетняму грамадскага выхавальніка в парадку, прадугледжаным соотв Палажэннем.
3. Неасцярожнасць і яе віды. Арт. 9. Престо. лічыцца дасканалым па неасцярожнасці калі асоба яго вчыніла всведамляла магчымасць наступу грамадска небяспечных наступствав свайго дзеяння, але легкадумна разлічвала на іх прадухіленне ці не прадбачыв магчымасці наступу такіх наступствав, хоць павінна было і магло іх прадбачыць. Неасцярожнасць мае два выгляду: Саманадзейнасць характарызуе. тым, што асоба, якая якое здзяйсняе Престо. прадбачыць наступ грамадска небяспечных наступствав свайго дзеяння, але легкадумна разлічвае на іх прадухіленне. Нядбайнасць - Такое псіхічнае ставленне асобы да здзейсненага, пры якім яна не прадбачыла наступу грамадска небяспечных наступствав свайго дзеяння, але павінна было і магло іх прадбачыць.
4. Змову, і яго віды. Паняцце прамога і непрамога намеру, іх інтэлектуальныя і валявыя моманты (Прыкметы). Арт. 8. Престо. прызнаецца дасканалым навмысна, калі асоба, якая яго вчыніла, всведамляла грамадска небяспечны характар свайго дзеяння, прадбачыла яго грамадска небяспечныя наступствы, жадала іх або свядома дапускала іх наступ. Закон вылучае два элемента намеру:
|
