УВОДЗІНЫ
Велізарная імперыя, размешчаная на мяжы паміж Европай і Азіяй, на працягу па меншай меры сямі стагоддзяв (з VI да пачатку XIII) гуляла важную, часам вядучую ролю в эканамічнай, палітычным і культурным жыцці народав сярэднявечнай Европы і краін Блізкага Усходу. Ад пазіцыі імперыі, яе перамог або паражэнняв залежалі лёсы многіх народав, як блізкіх, так і далёкіх. Саюза з імператарамі шукалі амаль усе хрысціянскія цары і мусульманскія кіравнікі. Духовны вплыв імперыі распасціралася ад Балтыйскага мора да Чырвонага, ад Сірыі і Арменіі да Атлантыкі.
Веды всеагульнай гісторыі дзяржавы і правы трэба перш за всё для таго, каб глыбей зразумець сучасную дзяржавнасць і вмець прагназаваць асновныя тэндэнцыі яе развіцця в найбліжэйшай агляднай будучыні.
Сучасная рэчаіснасць не адасобленая ад мінулага і будучыні. Яна толькі новая, важная вяха в гісторыі. Саправднае, увасабляючы в сабе рознабаковыя, складаныя, часам супярэчлівыя, тэндэнцыі мінулага, адмавляе отжившее, надзяляе перспектывны іншым якасцю, спараджае тым самым новыя тэндэнцыі і з'явы, якія закладваюць перадумовы будучыні. Адпаведна, каб зразумець сучасныя дзяржава і права, трэба ведаць, як яны павсталі, якія асновныя этапы прайшлі в сваім развіцці, якія прычыны вплывалі на іх адукацыю, станавленне, развіццё, змена іх формы і зместу.
Рашэнне гэтых задач немагчыма без ведання гістарычных фактав, якія з'являюцца падмуркам гісторыка-юрыдычнай навукі.
Прадметам даследавання в дадзенай працы з'являецца візантыйскае права, якое з'являлася адной з найбольш яркіх баков візантыйскай культуры, і па сіле вздзеяння на куль...
