Узнікненне І развіцця феадальнага
ДЗЯРЖАВЫ І ПРАВА
Феадальнае дзяржава вявляе сабой арганізацыю класа феадальных уласнікав, створаную в інтарэсах эксплуатацыі і прыгнёту прававога становішча сялян. У адных краінах свету яно взнікла в якасці непасрэднага пераемніка рабавладальніцкага дзяржавы (напрыклад, Візантыя, Кітай, Індыя), у іншых яно утвараецца як непасрэдны вынік взнікнення і зацвярджэння прыватнай уласнасці, з'явлення класав, абыходзячы рабавладальніцкага фармацыю (як напрыклад, у германскіх і славянскіх плямёнав).
У аснове вытворчых адносін феадалізму ляжыць власнасць феадала на галовны сродак вытворчасці-зямлю і всталяванне прамой влады феадала над асобай селяніна.
Менавіта пазямельнага адносіны і власнасць на зямлю вызначалі в той час само твар грамадства, характар ​​яго сацыяльнага і палітычнага ладу. Для феадальнай зямельнай уласнасці былі характэрныя наступныя асаблівасці: 1) яе іерархічны характар; 2) сасловны характар; 3) абмежаванне права распараджацца зямлёй, а некаторыя катэгорыі, напрыклад царковныя зямлі, наогул былі канфіскаваныя з грамадзянскага абароту.
Адсюль вынікае і складаная іерархічная сасловная сістэма феадальнага грамадства, якая адлюстроввае асаблівы строй пазямельнага адносін. Акрамя таго, валоданне зямлёй давала і непасрэднае права на рэалізацыю владных павнамоцтвав на пэвнай тэрыторыі, г.зн. зямельная власнасць выступала в якасці непасрэднага атрыбуту палітычнай улады.
сасловнай дзяленне феадальнага грамадства бывшы выразам фактычнага і фармальнага няровнасці людзей суправаджалася усталяваннем асаблівага юрыдычнай месцы для кожнай групы насельніцтва. Пануючы клас феадалав в цэлым і кожная яго частка в паасобку вявлялі сабой больш-менш замкнёныя групы людзей, надзеленыя замацаванымі законам прывілеямі - правам уласнасці на зямлю, валоданнем прыгоннымі і манаполіяй на права вдзелу в кіраванні і судзе.
Адносіны паміж феадаламі в Европе будаваліся на аснове залежнасці адных феадалав ад іншых. Адны феадалы выступалі в якасці сеньёрав, іншыя - у якасці васалав. Сеньёры давалі сваім васалам зямлі і гарантавалі ім сваю абарону, васалы былі абавязаныя па адносінах да сеньёра ваеннай службай і некаторымі іншымі павіннасцямі. Адносіны сюзэрэнітэту-васалітэту стваралі спецыфічную палітычную іерархію внутры феадальнай дзяржавы.
Тыповай формай феадальнай дзяржавы была манархія. Феадальная рэспубліка была характэрная для паравнальна нешматлікіх сярэднявечных гарадов Павночнай Італіі, Германіі, Расіі. Што тычыцца формав феадальнага дзяржавы, то за час свайго развіцця яно прайшло шэраг этапав: 1. Раннефеадальных манархія (V-IX стст.) - характэрна для перыяду станавлення феадальнай уласнасці, калі фарміруецца клас феадалав групуецца вакол палітычна вмацавала владу караля. У гэты перыяд складваюцца першыя адносна буйныя феадальныя дзяржавы. 2. Васальнай-сеньярыяльна манархія (Х...
